ἦ

ἦ (in first position, but introducing phrase P. 9.22, 37, postponed once O. 13.63)

a emphasising what follows.

ἦ κεν ἀμνάσειεν P. 1.47

ἦ τιν' ἄγλωσσον μέν, ἦτορ δ ἄλκιμον λάθα κατέχει ἐν λυγρῷ νείκει N. 8.24

]ᾖ Διὸς οὐκ ἐθελο[ (ἔφη interp. Bury) Πα. 7B. 43. esp.

πολύς; ὃς τᾶς ὀφιώδεος υἱόν ποτε Γοργόνος ἦ πόλλ' ἀμφὶ κρουνοῖς Πάγασον ζεῦξαι ποθέων ἔπαθεν O. 13.63

κεράιζεν ἀγρίους θῆρας, ἦ πολλάν τε καὶ ἡσύχιον βουσὶν εἰρήναν παρέχοισα πατρῴαις P. 9.22

ἦ θαύματα πολλά O. 1.27

b in combination with other particles. α. ἦρα (= ἦ ἄρα).

1 in asseveration (v. also ἦρα, ῥα.) [ἦ ῥα Μηδείας ἐπέων στίχες (ἔφη Σ: ἦρα Schr.) P. 4.57]

ἦῤ, ὦ φίλοι, κατ' ἀμευσίπορον τρίοδον ἐδινάθην P. 11.38

2 introducing question. “ὁσία κλυτὰν χέρα οἱ προσενεγκεῖν ἦρα καὶ ἐκ λεχέων κεῖραι μελιαδέα ποίαν;” P. 9.37 τίνι τῶν πάρος, ὦ μάκαιρα Θήβα, καλῶν ἐπιχωρίων μάλιστα θυμὸν τεὸν εὔφρανας; ἦρα χαλκοκρότου πάρεδρον Δαμάτερος ἁνίκ' εὐρυχαίταν ἄντειλας Διόνυσον; I. 7.3

II ἦ μάν, in strong asseveration.

ἦ μὰν ἀνόμοιά γε δᾴοισιν ἐν θερμῷ χροὶ ἕλκεα ῥῆξαν N. 8.28

“ἦ μάν νιν ὤτρυνον θαμὰ” P. 4.40

ἦ μὰν πολλάκι καὶ τὸ σεσωπαμένον εὐθυμίαν μείζω φέρει I. 1.63

c ἦ γάρ, emphasising a reason.

ἀκούσατ· ἦ γὰρ ἑλικώπιδος Ἀφροδίτας ἄρουραν ἢ Χαρίτων ἀναπολίζομεν P. 6.1

ἦ γὰρ αὐτῶν μετάστασιν ἄκραν[ θῆ]κε Δ. 4. 40.

d ἦ δή, v. δή.

e ἀλλ' ἦ, v. ἀλλά.

------------------------------------

ἦ

1 spoke dub., ἦ ῥα Μηδείας ἐπέων στίχες (v. Wil., 387̆{1}: ἦρα Schr.) P. 4.57, cf. Πα. 7B. 43.